"راجر وارتز" در تور جهانی خود که موسیقی "دیوار" را اجرا می‌کند، مدعی طلب آزادی از جهانیان شده و در این زمینه از ایران نیز مایه گذاشته است.

 

وی مدعی است که به دنبال ترویج فرهنگ اعتراض و قیام علیه ظلم و به نفع آزادی است؛ ادعایی که البته با شوی تبلیغاتی او جور در نمی‌آید.

 

کنار هم قرار دادن تصاویر شهید "مصطفی چمران" فرمانده دلاور دوران دفاع مقدس و "فرزاد کمانگر" عضو گروهک تروریستی تجزیه طلب در کردستان ایران هم از جمله کارهایی است که شاید برای مخاطب غربی و اروپایی بی‌معنا و یا حتی جالب و جذاب باشد اما مخاطبان ایرانی را به خنده وا می‌دارد.

 

 

 

آقای واترز مشخص نکرده چه رابطه‌ای میان طلب آزادی و حقوق انسانی با انجام فعالیت‌های تروریستی علیه یک کشور مستقل وجود دارد که باعث شده تا تصویر فرزاد کمانگر هم به لیست او اضافه شود؟!

 

البته تصاویر دیگری از کشته شدگان کودتای نافرجام مخملی سال گذشته هم در میان تصاویری از شهید "حسین فهمیده" و شهید "حمید باکری" وجود دارد که نه تنها ارتباطی میان این افراد نیست؛ بلکه این افراد دقیقا در جهت عکس عقاید هم جان خود را از دست داده‌اند؛ یکی برای حفظ و دفاع از انقلاب اسلامی و دیگری در راستای براندازی آن.

 

اگر حمید باکری و حسین فهمیده و ابراهیم همت برای دفاع از شعار "مرگ بر اسرائیل" شهید شدند، اغتشاشگران 88 برای شعار "نه غزه؛ نه لبنان" جان خود را از دست دادند. 

 

 

 

به گزارش شبکه ایران، گویا مشاوران راجز واترز هم مشاوره خوبی به او نداده‌اند تا حداقل برای حفظ آبروی خود هم که شده، از نشان دادن تصویر "ترانه موسوی" که حاصل یک دروغ بزرگ در میان جریان مخالف جمهوری اسلامی ایران بود، خودداری کند.

 

 

 

به نظر می‌رسد جریان آشوب به مرحله‌ای از ضعف رسیده که حامیان خارجی این جریان مجبور شده‌اند تا با استفاده از تبلیغات رسانه‌ای گسترده و یک پروپاگاندای عظیم، شوکی را به اغتشاشگران وارد کنند تا بلکه بتوان به احیای این جریان مرده پرداخت؛ اقدامی که دقیقا در سرزمین‌های اشغالی نیز جریان دارد و رژیم صهیونیستی برای بهره‌برداری تبلیغاتی به نفع خود، به استفاده از چهره‌های معروف سینمایی نظیر "ناتالی پورتمن" روی آورده است. 

 

البته استفاده از شهدای انقلاب اسلامی برای مشروعیت بخشیدن به جریان ضدانقلاب نیز از جمله اقداماتی است که تاکنون چندین بار از سوی برخی جریانات سیاسی در داخل کشور نیز استفاده شده است.

 

 

 

 

ظریفی می‌گفت: دو نفر در حال دعوا کردن بودند. پلیس آن‌ها را می‌بیند و هر دو را به سمت کلانتری می‌برد تا به مشکلشان رسیدگی کند. در این میان، یک نفر به دنبال آن‌ها می‌دود و بازوی آن‌ها را می‌گیرد و فریاد می‌زند "ما 3 تا را کجا می‌برید؟!"