شما در خطرید؛ خطری که بنیان خانواده‌تان را متزلزل می‌کند؛ خطری که شما یا بستگانتان را تا مرز خشم، جنون، ارتکاب قتل یا خودکشی می‌برد؛ خطری که آبرویتان را به باد می‌دهد و انگشت‌نمایتان می‌کند تا خاص و عام برای عبرت هم مثال‌تان بزنند و بگویند: «بیچاره، همه اطلاعات گوشی‌اش را دزدیده‌اند، حتی عکس‌های خصوصی‌اش را.» 

جام جم نوشت: آنچه در این گزارش می‌خوانید، یک تجربه خطرناک است که برای درکش، باید موبایلتان را کاملا از هر نوع شماره، عکس، فیلم و پیامک خالی کنید و قید شماره تلفن‌تان را هم برای همیشه بزنید، تا وارد روندی شوید که نشانتان دهد هکر‌ها چگونه به فایل‌های خصوصی دیگران از طریق گوشی تلفن همراهشان، چوب حراج می‌زنند، اما اگر شما هم از خطر کردن می‌ترسید، پس ماجراجویی را به خبرنگار «جام‌جم» واگذار کنید تا ماجرای آشنایی کوتاه با یکی از هکرهای تلفن همراه را برایتان بگوید: آشنایی من با این هکر، برنامه‌ریزی شده نبود، او با یک گوشی تلفن همراه در دستش که صفحه نمایشی نسبتا بزرگی داشت، تکیه داده بود به میله سرد وسط مترو و عکس‌هایی را تماشا می‌کرد و لبخند می‌زد. وقتی متوجه شد نگاهم روی صفحه نمایش گوشی‌اش ثابت مانده است، اول سرگرمی محبوبش را پنهان کرد اما طولانی بودن مسیرمان، باعث شد یخ‌ها آرام‌آرام آب شوند.

روی صفحه نمایشگر تلفن همراه او، عکس زنی جوان و بی‌حجاب بود که شباهت زیادی به بانوی محجبه‌ای در همان واگن داشت. «چه بامزه ! این عکس موبایلتان، کاملا شبیه آن خانمی است که آن طرف نشسته، این جور تصادف‌ها خیلی کم پیش می‌یاد!» این شروع گپ و گفت ما بود، ناشناس کم سن و سال از ته دل خندید و گفت: «هیس! خب این عکس همونه! موبایلش را هک کردم. تازه عکس‌های بیشتر هم هست ! ببین!»

خانم الف (خودش دلش می‌خواست به این نام خوانده شود) به من یاد داد که اگر بلوتوث کسی روشن باشد یک هکر براحتی می‌تواند همه اطلاعات گوشی او را از شماره تلفن‌ها گرفته تا عکس‌ها و پوشه‌های شخصی صاحب گوشی، بدزدد.

او گفت: «هر روز مسیری طولانی را در مترو انتخاب می‌کنم تا برای سرگرم شدن، اطلاعات موبایل‌های مردم را بخوانم. هر روز بالاخره کسی پیدا می‌شود که بلوتوثش را روشن بگذارد. هدفم از این کار فقط سرگرمی است و قصد اخاذی ندارم.»

الف، تعریف کرد که مردم معمولا برای ردوبدل کردن فایل‌های صوتی و غیره با هم، سیستم بلوتوث تلفن همراهشان را در مترو روشن می‌کنند و اگر تلفن همراه کسی مجهز به برخی نرم‌افزارهای ویژه هک باشد، در چند ثانیه می‌تواند از طریق ارسال بلوتوث، وارد تلفن همراه قربانی شود. الف معتقد است: «وقتی بلوتوث گوشی تلفن همراه کسی روشن باشد، یا هکر است! یا قربانی!»

اما هک کردن تلفن همراه با بلوتوث، تنها تخصص الف نبود، او می‌دانست چطور باید در نقش دختری نگران که شارژ گوشی‌اش تمام شده است، گوشی همراه دیگران را برای تماسی فوری با مادر بیمار خیالی‌اش برای چند دقیقه امانت بگیرد و کدی را وارد کند که از طریق آن، هزینه همه مکالمات تلفنی‌اش به حساب آنها نوشته شود!
او توضیح داد : «با اس ام اس هم می‌شود تلفن را هک کرد اما هنوز این یک فقره را یاد نگرفته‌ام.» تاکنون کسی از الف شکایت نکرده است، او هیچ سابقه کیفری ندارد و اعتقاد دارد وعده برخورد با هکرهای گوشی‌های همراه فقط یک بلوف پلیسی است.

در جست‌وجوی دزدان اطلاعات
کسی چه می‌داند الف امروز و دقیقا در این ساعت، در کدام ایستگاه مترو مشغول سرگرم کردن خودش با اطلاعات خصوصی مسافران است و آیا می‌داند سردار احمد روزبهانی، رئیس پلیس امنیت اخلاقی ناجا روز گذشته در گفت‌وگو با ایسنا از افزایش برخوردهای پلیسی با باندهای هک موبایل خبر داده است ؟
روزبهانی در این گفت‌وگو، از دستگیری یک باند هک تلفن همراه خبر داد و اعلام کرد: این گروه با سوءاستفاده از فضاهای مجازی اقدام به هک کردن موبایل‌ها می‌کردند.
او صاحبان تلفن‌های همراه را در هک شدن تلفن‌هایشان مقصر دانست و افزود: اخیرا با باندهایی برخورد کرده‌ایم که از فضاهای مجازی استفاده می‌کنند، اما بیشتر از همه ایجاد امنیت باید توسط صاحبان دستگاه‌ها فراهم شود؛ در وهله اول فیلم و عکس‌هایی که مورد نیاز نیست، نباید در تلفن‌ همراه ذخیره شود و در وهله دوم نیز در صورت وجود فیلم یا عکس باید مراقب باشند.

جادوی سیاه هکرها
هرچند رئیس پلیس امنیت اخلاقی ناجا، به جزئیات بیشتر و ارائه توصیه‌هایی برای جلوگیری از هک‌شدن تلفن‌های همراه در این گفت‌وگو اشاره‌ای نکرده است، اما سرهنگ فریدون رهبریان، معاون مبارزه با جرایم خاص و رایانه‌ای پلیس آگاهی تهران این راه‌ها را تشریح می‌کند.

رهبریان با اشاره به این که شایع‌ترین روش هک کردن تلفن‌های همراه با استفاده از سیستم بلوتوث است به دارندگان تلفن‌های همراه تاکید می‌کند: برای جلوگیری از هک شدن با این روش، به هیچ وجه سیستم بلوتوث تلفن‌ خود را در اماکن عمومی و بخصوص مترو روشن نگذارید و از حمل کردن اطلاعات مهم مانند عکس‌ها، فیلم‌ها و پیام‌های خصوصی در تلفن‌ خود خودداری کنید.

او با توضیح این که هک کردن موبایل با استفاده از پیامک نیز ممکن است، هشدار می‌دهد: اگر پیامکی ناشناس دریافت کردید آن را پیش از باز کردن، پاک کنید چون اگر فرستنده یک هکر باشد، شما با باز کردن پیام، هک خواهید شد.

به گفته رهبریان، هک با بلوتوث، کور و بدون شناخت صاحب تلفن همراه است، اما هک با پیامک، کاملا هدفمند است و از طریق فردی آشنا با صاحب تلفن همراه صورت می‌گیرد، یعنی هکر با شماره‌ای ناآشنا در فاصله‌ای معین از صاحب تلفن همراه (تا شعاع 100 متری) می‌ایستد و برای او پیامکی ناشناس می‌فرستد و در صورتی که قربانی، پیامک را باز کند، هکر می‌تواند پوشه‌های اطلاعات خصوصی او را بدزدد.

روش دیگر هک کردن از زبان معاون مبارزه با جرایم خاص و رایانه‌ای پلیس آگاهی تهران، با استفاده از وارد کردن یک کد در تلفن همراه طرف مقابل است. پس از وارد کردن این کد، تلفن همراه هک می‌شود و از آن پس همه هزینه تماس‌های هکر با تلفن شخصی‌اش، به حساب قربانی نوشته می‌شود. رهبریان تاکید می‌کند: «تنها راهی که برای جلوگیری از این روش هک کردن وجود دارد، پرهیز از سپردن گوشی همراهتان به غریبه‌هاست.»

قانون، هکرها را هک می‌کند؟
بر اساس ماده (1) قانون جرایم رایانه‌ای و خاص که سال گذشته به تصویب رسید، هرکس به طور غیرمجاز به داده‎ها یا سیستم‎های رایانه‎ای یا مخابراتی که به وسیله تدابیر امنیتی حفاظت شده است دسترسی یابد، به حبس از 91 روز تا یک سال یا جزای نقدی از 5 تا 20 میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.
سرهنگ مهرداد امیدی، مدیرکل اداره مبارزه با جرایم خاص رایانه‌ای پلیس آگاهی ناجا با استناد به این قانون، دزدی اطلاعات شخصی افراد از طریق تلفن همراه‌شان را در گفت‌وگو با «جام‌جم»، جرم می‌داند اما بهروز مهاجری، قاضی دادگستری تهران در این باره نظری متفاوت دارد و می‌گوید: مجازات هک کردن تلفن همراه دیگران، معمولا براساس این که چنین اقدامی با چه هدفی انجام شده است، تغییر می‌کند. برای مثال مجازات کسی که با هدف اخاذی اطلاعات شخصی دیگران، موبایل آنها را هک کرده است با کسی که با هدف کلاهبرداری و انتقال هزینه تماس‌هایش چنین اقدامی کرده است فرق دارد.

به گفته او معمولا اگر کسی صرفا با هدف کنجکاوی در امور خصوصی دیگران موبایلشان را هک کند، مجرم محسوب نمی‌شود! هرچند با توجه به گفته‌های مهاجری، از دید قانون، دزدی اطلاعات شخصی افراد از طریق تلفن همراهشان جرم نیست،‌ اما چنین عملی شاید یکی از آن مواردی باشد که نشان می‌دهد گاهی مرزهای اخلاق و قانون از هم جدا می‌شوند و اینجاست که حتی اگر عملی، غیرقانونی محسوب نشود، دست‌کم، غیراخلاقی هست و امنیت روانی جامعه را به خطر می‌اندازد.
به نظر می‌رسد باتوجه به همه‌گیر شدن این مشکل و گسترش روزافزون آن، باید قانونگذاران برای تدوین قوانین محکم و مجریان قانون و قوه قضاییه برای اجرای مجازات‌‌های بازدارنده اهتمام ویژه داشته باشند، چراکه گسترش این پدیده کیان خانواده را تهدید می‌کند و امنیت روانی جامعه را به مخاطره می‌اندازد.